مذهبی - بهار خزان

اگه یه خودکار داشتی که فقط اندازه ی نوشتن یک جمله جوهر داشت باهاش چی مینوشتی؟ خدایا دوست دارم

همیشه واسه گلی خاک گلدون باش که اگه به آسمون هم رسید یادش باشه ریشش کجاست

سقف آرزوهایت را تا جائی بالا ببر که بتوانی چراغی به آن نصب کنی

نماز وقت خداست انرا به دیگران ندهیم

نگاه ما به زندگی و کردار ما تعیین کننده ی حوادثی است که بر ما می گذرد

احترام، همان عشق است در تنپوشی ساده

آدمی ساخته ی افکار خویش است فردا همان خواهی شد که امروز بدان فکر می کنی

کعبه را گفتم تو از خاکی منم خاک، چرا باید به دور تو بگردم ؟ ندا آمد تو با پا آمدی باید بگردی، برو با دل بیا، تا من بگردم

آدمها چه راحت با جابجایی یک نقطه از خدا جدا میشوند

هیچ انسانی دوست ندارد بمیرد ، اما همه آنها دوست دارند به بهشت بروند، اما ای انسانها، برای رفتن به بهشت ، اول باید مرد

کاغذ سفید را هر چه قدر هم که تمیز و زیبا باشد کسی قاب نمی گیرد ، برای ماندگاری در ذهن ها باید حرفی برای گفتن داشت

خدایا من اگر بد کنم تورا بنده دیگر بسیار است تو اگر با من مدارا نکنی مرا خدایی دیگر کجاست؟

بیهوده متاز که مقصد خاک است

خدایا ، من در کلبه فقیرانه خود چیزی دارم که تو در عرش کبریایی خود نداری!

من تویی دارم ولی تو خودی نداری

تاریخ : یکشنبه 92/11/6 | 10:35 عصر | نویسنده : سارا کرمی | نظرات ()